Bunlari bosverelim.
Huzurlu ve mutlu hissediyorum, buyudum, olgunlastim, duruldum.
Uzun bir sure kostum ve yoruldum, belki cok yavas belki de cok hizli kostum. Beraber yola ciktiklarim artik etrafimda degiller, yalnizliga alistim.
Hayatin donemleri var kabul ettim, elimden geleni yaptim, hayatin inis ve cikisilarini kabul ettim.
Huzurlu ve mutlu hissediyorum, artik daha berrak gorebiliyorum, korkmuyorum ve bu guzel bir his.
1 sene sonrasina sozler vermiyorum, hicbir zaman durmuyorum.
Eyfel kulesinin etrafinda 1 tur dolastim, Noter Dame kilisesinin girisindeki onlarca heykele baktim, yagmur yagiyordu takmadim.
Hicbir zaman hazir olamayacagimi dusundugum seylere coktan hazir oldugumu hayatin gidisati bana ogretti.
Zihnim karmasik degil ama bu yaziyi biraz karmasik hale getirmek istedim. Zihnim dolu, su an uluslararsi demiryollari ile ilgili bir etkinlikte calisiyorum, bir seyler yazmak istedim.
Bu arada ev alma yolculugumuz ile ilgili bir kanal acmistim, biraz tuttu gibi, komik.
Motosiklet aldim, kamera aldim, kararlar aldim.
