29 Mayıs 2015 Cuma

Bazen herşey biter yine başlar yeni baştan..

Gece çöktü yine, masamın üzerinde kirik bir biblo ve ben varız sadece..

Nazım şöyle betimliyor en güzel şiirlerinden birinde yalnızlığı:

Bir gece, bir limanda yalnız bir yelkenli 
Ve yıldızlar vardı

Bir gece, bir limanda
Bir yelkenli
Yapayalnızdı yıldızlarla

Böyle zamanlarda geçmiş geliyor aklıma, yaşadıklarım, pişmanlıklarım, kırgınlıklarım, sevinçlerim geliyor. En çok da üzdüğüm insanlar ve güldürdüğüm suratlar beliriyor hafıza gezintimde gözlerimin önüne..

Simdi olsa şöyle yapardım dediğim seçimleri düşünürken hiçbir zaman simdi olmayacağı geliyor aklıma.

Geçmişimin elinden tutup yüksek bir tepeye çıkıyorum; geleceği seyretmek için.. Çünkü geleceği düşünmek heyecan veriyor bana.

Biraz duygu doluyum, karma karışık yüzlerce duygu içinde dolaşıyorum bu gece. Dört yıldır içinde bulunduğum bir senedir de başkanlığını yaptığım Çankaya Üniversitesi Endüstri Mühendisliği kulübüne ve orada edindiğim arkadaşlarıma veda -gibi bir şey- ettim bu aksam. Emek ve sevgi verilip dostluk alınan bir pazar yeriydi EMK, hayallerimdeki; hayal eden, geliştiren ve çokça üreten topluluğu ortaya koyamasam da bu yolda azda olsa ilerleme kat ettik..

Neyse gelelim o meseleye? Evet bugün son sınavımıza da girdik, mezun olduk gayri resmi olarak. Sadece bitirme projesiyle ilgili sunum vs. kaldı.. Babam ben üniversiteye baslarken "insanın hayatı ikiye ayrılır; üniversiteden sonra ve üniversiteden önce" demişti, simdi o ayrımın tam ortasında kendimin, ülkemin ve dünyanın geleceği için bir adım atmam bekleniyor. 

Daha sonra tüm bunları hatırlamak için yazıyorum ben. Yazdıklarımın içinde ufak bir parça da olsa kendinden bir şeyler bulacağına inanıyorum..

Kimsenin seni görmediğini bildiğin zamanlarda bile iyi bir insan olmayı başarmak dileğiyle..

Mr. Zagoncu

23 Mayıs 2015 Cumartesi

Beyaz Bulut ve Güzel Güneş

Ben seni sevmek istedim..
Hemde hiç tanımadan. Ancak sen birini tanımadan sevmek istemenin ne olduğunu biliyor muydun?

Dün dağlarda dolaştım evde yoktun..
Kendini bilmez insanlardan kaçıp sana geldim, aslında sen değildi geldiğim; sadece bendeki sendin.

Beyaz bulutun peşinde bir korsan gemisi
Tayfasının hepsi Allahın delisi

Güneşin batmakta olduğu bir akşam üstü yol alıyorlar
Hedeflerinde beyaz bir bulut
Hava kararınca tüm bulutlar uykuya dalıyorlar

Huysuz bir adam taşıyor bu gemi
Pruvası öpüşüyor en hırçın dalgalarla
Sisler bulvarından izler taşıyor bu adam
Simsiyah bir pelerin
Ve gecenin tüm karanlığı omuzlarında

Güzel güneş doğar, beyaz bulut uyanır
Huysuz adamın kimliğini yalnız kaptan tanır
Kırk yaşı aşkın bu gemi, içinde ümit taşır

Ben seni sevmek istedim, sana şiirler yazmak değil seninle şiir gibi yaşamak istedim.

Zagoncu




20 Mayıs 2015 Çarşamba

Gündüz Yazısı

Genelde gündüz vakti yazmam yazılarımı, karanlıkla beraber gelir ve sıralanıverir kelimeler zihnimde. Ancak şuan alışılagelmişimin dışına çıkıp neredeyse sabah diyeceğimiz bir vakitte yazıyorum. Uzun zaman oldu, en son yirmi ikinci isim günümde paylaşmışım düşüncelerimi, o zamandan bu zamana neler mi geçti? Hayatımın en önemli dönemlerinden birini yaşadım, artık öğrenci değil 'mezun' olacak ve derslerle değil çalışmak, para kazanmak, kısıtlı vakitte uzaklaşma isteğini bastıracak hayaller kurup onları gerçekleştirmek için çabalamak ile uğraşacaktım. Bu düşünce bir türlü peşimi bırakmadı. On yüz bin baloncuk yutmadım belki ama o kadar alternatif gelecek hakkında düşündüm.

Yurt dışı yüksek lisans hayallerimi bir yıllığına kenara bırakmak zorunda kaldım, Odtü'de bir adet yüksek lisans dersini özel öğrenci olarak aldım ancak istediğim notla geçemeyeceğim sanırım.. İki defa aynı firmaya iş görüşmesine gittim, benim için muhteşem bir tecrübeydi. Arzu ettiğim ücreti vermeseler de (ki zaten henüz olumlu dönüş yapmadılar) piyasayı yavaştan anlamama yardımcı oldu bu görüşmeler..

10-13 Mayıs arası Italya - Roma'ya gittim, bu planıma en büyük katkı pegasustan bedava aldığım 1 uçak bileti ve yeşil pasaportumun olması oldu. Ne kadar düşük bütçeyle neler yaptığımı anlatsam şaşarsınız :) O kadar çok yürüdüm ki Roma'nın çok büyük bir şehir olmadığını yeterli enerjiniz varsa her yeri yürüyerek gezebileceğinizi söyleyebilirim. Ancak yalnız seyahat etmenin birtakım zorlukları var, uzun müze kuyruklarında beklemek neredeyse olanaksız (2-3 saat). Çünkü kimseyle konuşmadan o kadar süre güneşin altında beklemek delirmenize sebebiyet verebilir. Zaten ben o aşamayı geçtiğim için bana pek etki etmedi. Yeni insanlarla tanışma ve birileriyle konuşma isteğiniz yalnız seyahat ederken yükseleceği için medeni cesaretiniz oldukça artacaktır. Yanınızda kimse gelmiyorsa eğer "yol açık, yola çık" kimseyi beklemeyin.


15-17 Mayıs tarihlerinde ise Kastamonu-Azdavay'daydım. Motosiklet federasyonunda hakemlik yaptığımı zaten çoğunuz biliyorsunuz. Fırsat bu fırsat deyip, belki bir daha hiç yolumun düşmeyeceği yaylaları gördüm, muhteşem bir yer olan "Yanık Ali" konağında konakladım. Eko-turizm neymiş bir kez daha şahit oldum. Ülkemizin muhteşem güzellikleri ve oksijen dolu gökyüzü beni kendimden geçirdi..

Gelecekteki eşime mektuplar yazmaya başladım, henüz çok değil üç adet yazdım. Ona kendimden bahsettim, şuan ne düşündüğümden bahsettim, nerede olduğumdan ve onu tanımamama rağmen onun hakkındaki düşüncelerimden. Böyle şeyler yapan bir sürü insan var, gelecekteki çocuğuna her yaşı için doğum günü videosu çeken insanlar var, onlar bana ilham vermişlerdir kendilerine teşekkürü borç bilirim.

Ben de şiirler yazdım ancak hiçbiri Orhan Veli'ninkiler kadar güzel değil

Ne hoş, ey güzel Tanrım, ne hoş 
Mavilerde sefer etmek! 
Bir sahilden çözülüp gitmek 
Düşünceler gibi başıboş. 
Açsam rüzgara yelkenimi; 
Dolaşsam ben de deniz deniz 
Ve bir sabah vakti, kimsesiz 
Bir limanda bulsam kendimi. 
Bir limanda, büyük ve beyaz... 
Mercan adalarda bir liman.. 
Beyaz bulutların ardından 
Gelse altın ışıklı bir yaz. 
Doldursa içimi orada 
Baygın kokusu iğdelerin. 
Bilmese tadını kederin 
Bu her alemden uzak ada. 
Konsa rüya dolu köşkümün 
Çiçekli dalına serçeler. 
Renklerle çözülse geceler, 
Nar bahçelerinde geçse gün. 
Her gün aheste mavnaların 
Görsem açıktan geçişini 
Ve her akşam dizilişini 
Ufukta mermer adaların. 
Ne hoş. ey Tanrım, ne hoş, 
İller, göller, kıtalar aşmak. 
Ne hoş deniz deniz dolaşmak 
Düşünceler gibi başıboş. 
Versem kendimi bütün bütün 
Bir yelkenli olup engine; 
Kansam bir an güzelliğine 
Kuşlar gibi serseri ömrün.