İki dolunaydan daha uzakta şimdi gözlerin
Aynı yerde bekliyorum tramvayları
Ve farsça şarkılar suskun bugün
Sakladım kalbimde oyuncakları
Gözlerinden nehirler geçiyordu
Ve nehirler kaybolurken vadiler arasında
Birikmiş keşkelerimi buluyorum gün batımında
Yeniden dönüş diye sayıklıyor içim ama ellerin nerededir?
Gözlerinin yeşili o eşsiz nehirlerdedir
Geri veremem sana kurduğun o düşleri
Ve geleceğin anahtarı belki o tek hecededir
Bir zamanlar çığ düşen dağlar sessiz
Dağlar uzak
Ve yokluğunda benim bakışlarım kurak
Neden gerek nehir gözlerin anlıyor musun?
Kaç dolunay daha bekleyeceğim seni
Kaç yağmur damlası ıslatacak ceketimin omuzlarını
Kaç tramvay geçecek bu sokaktan belki fecir
Ve belki ben nehirleri yıldızlara soracağım
