Yeni bir yılı yaşamaya koyulduk, takvim yaprakları ardı ardına düştü yere ve kurtulamadık halen maskelerden, koronavirüsten. Bir ayı aşkın süredir sokağa çıkma kısıtlamaları devam ediyor. Hafta sonları sadece yürüyerek markete gidebiliyoruz. Hafta içleri ise akşam 9dan sonrası yasak. Kafelerde oturmalar, dışarıda yemek yemeler muhabbetler buluşmalar bir çok şey artık kısıtlı. İnsanlık her zaman bir şekilde mücadelesine devam ediyor.
Hayal kurmak ne güzel bir şey! Hayallerimin en güzel kısımlarından biri haftaya gerçek oluyor. Evleniyorum!. Evet evlilik fobim ve daha ilkokula giderken bile insanların bir gün evleneceğimi söylediklerinde onlara attığım kızgın bakışlar, rahatsızlık duyuşum aklıma geliyor. Her ne kadar da geçmişimle çok barışık olsam ve o zamanki benin arkasında dursam da, şimdi bakıyorum da demek ki tüm 27 yılımın fobisi bu günlerin mutluluğunu yaşamak içinmiş.
Evlilik sürecinde çok ilginç şeyler yaşanıyor, insanın fikirleri değişiyor, daha ılımlı daha orta yolcu oluyor. Hele eve eşyalar alma kısmı en zevkli kısmı. Çok şükür bu konuda şanslıydık, hem istediğimiz evde oturabildik hem de istediğimiz her eşyayı alabildik. Bir çok duvarın içerisine istediğin eşyaları koyup onları bir şekilde düzenleyip ve sonunda orayı "yuva" haline getiriyor olmak çok eğlenceli bir süreç.
Kendi çapımda bir minimalizm tutturmuştum kafamda, gerçi bu hep vardı. Hani herkesin kafasında olmak istediği kişi, yapmak istediği şeyler durur ama aslında o olamaz, onu o şekilde yapamaz veya öyle yaşayamaz. Nihayetinde bu da bir seçimdir. İşte ben de öyle baya baya minimal bir şekilde bu süreci geçireceğimi düşünürdüm. Ama öyle olmadı, trendlere mi kapıldık, çevremizden mi etkilendik, birbirimizi mi etkiledik bilmiyorum. Esasında karşıdakini mutlu etme çabası veya imkanlarımızın el vermesinden kaynaklı bir yoldan kaçış olabilir. Bazen de insan yolda öğreniyor aslında ne istediğini. Örneğin: koyu renkli buzdolabını beğeniyorken aslında aradaki fiyat farkına değmeyeceğini anlıyorsun.
O değil de ne dertlerim varmış. Evcilik gibi yazılar mı yazacaktım! Ne yapayım şimdiki gündemim bu.
Bu hayatım için çok önemli bir dönüm noktası, çok güzel bir karar ve hayırlı olmasını istediğim bir duadır. Artık iki kişilik yaşamak, iki kişi bir olmak ve hayat yolculuğunda arkadaşlık etmek demektir. On yıldır buraya yazıyorum, bilinçli hayatımın yarıdan fazlası ediyor. Zamanın hızına yetişemiyorum, ve dünya dört buçuk milyar yıldır dönüyor.
