Mozart’ın memleketinde klasik müzik çalıyor, dışarıda kar yağıyor huzur dört duvarda yayılıyor.
Otuzuncu kışımı yaşıyorum artık huysuz bir adamın günlüğünü okumuyorum. Kar taneleri düştüğü yerde eriyor, yoğun yağmur yağdığında bile bu şehir yağmurlu gibi hissettirmiyor.
Viyana’yı basitçe huzur olarak tanımlıyorum. Binlerce insam hareket ediyor ama gürültü yapmıyor, herkes birbirine selam veriyor. Aynı tramvayın hem eskisi hem yenisi ard arda geliyor ve herkes eskisine binmek istiyor.
Bazı an lar çok şey anlatıyor. Hayat gençlikle orta yaş arasında bize bir fırsat sundu, yolun yarısına gelmeden bir sapak.. Bu seçim yanında bir çok fedakarlık getirdi. Ailenin kıymetini bir kez daha gözler önüne serdi.
Melankoliyi bırakalım! Bisiklet aldım ve iki tekere tekrar geçiş yaptık hatta buraya bir de fotoğraf:
Haydi kalın sağlıcakla
