ehh

ehh 'yeter artık bune yaa' dedim bizim bi arkadaş gibi. ve bişeyler yazıyımda sizde okuyun istedim.

la bugün bir arkadaşın arabasında şöför yanı oturuyorum.. radyoda bangır bangır benim tabirimle "abidik gubidik" başkasının tabiriyle güze-hoş-ingilizce-yabancı pop- ıptıslı dıptıslı şarkılar çalıyor. bide grip olmuştumda ben pek bir huysuzumdur hastayken. başımda ağrıyordu sinüzit gözlerimin arka tarafından akıyor nereye gittiğini bilmiyordum. ve bende o düşünce ve fiziksel durum içerisinde radyoyu değiştirdim, sesini kıstım bir türkü çalmaya başladı.

arabada sesler yükseldi sanki balkan harbine yeniden girmişiz gibi -tarih sınavına gidiyorduk da- sesler gelince korktum. meğersem bizim değişikler türkü sevmezmiş yaaa bu nee yaaa felan gibi tepkiler verirlermiş. toplum tarafından demokratik olarak türkü kanalı değiştirildi. bende içimden söyledim ne var.

ha, şimdi konuşmama neden la diye başladım onu söyleyim:

selime anlattım durumu, selim dediki "la türkü la, türk la, olacak işmi sevilmezmi la türkü la" dedi

işte o yüzden la diye başladım..


sen motorsiklet günlüğü filmini izledin mi? izlesene..


!:)