*

yıldızsız bir gecenin en karanlık saatiydi. az ötemizde bulutsuz bir gündüzün en mavi zamanı yaşanıyordu. ben ise yıldızsız gecede yıldız, bulutsuz gündüzde bulutu görebiliyordum. ikisindede var olduğum ikisindede yok olduğum kadar hakikatli bir gerçekti. bu gerçeği anlayabilmek gerçeği iyi hiyel ustalarının bile hayalinde yer edemezdi. oysa yaşı küçük ve hiyel bilmeyen çocuğun gözlerinde görebileceğiniz ışıltı - bu gerçeğin - sonsuza uzanan hayalin berraklığıydı.
yılbaşından sonra yağacak ilk kar'ın gecesinde gerçeğe karıştıracağım düşün ufak bir parçası mıydı bunlar, yoksa geleceği hatırlayan hafızamın bir gölgesi mi?